Een nieuwe wind

Geïnstalleerd met een dekentje op de bank staar ik door het kleine glasraam.
De donkergrijze wolk bovenaan de hemel voorspelt een plensbui.
Het doet me dieper in mijn zetel kruipen en denken: hmm vandaag ga ik toch niet naar buiten. Verzonken in goede lectuur geniet ik van het cocoonen dat deze herfstperiode met zich meebrengt.
Een vers bereide gemberthee bij wat gezellig kaarslicht versterken het gevoel.
Een tijd om naar binnen te keren, bij jezelf te vertoeven, te voelen wat je echt nodig hebt.
Een namiddagje op de bank, lekker relax, dat is wat ik nodig had. Dacht ik …

Tot plots mijn innerlijke kind aan het kleine groene deurtje komt kloppen. Met een glimlach nodigt ze me uit mee naar buiten te gaan. De plensbui heeft inmiddels plaatsgemaakt voor een herfstige goudgelige zon. Het kleine meisje komt aan m’n mouw trekken en laat me weten hoe mooi alle blaadjes van de bomen kunnen zijn, …
Hoe leuk het zou zijn om in de plassen te gaan springen, …

Het enthousiasme borrelt in me op en ik maak me op voor een fijne herfstwandeling.
De aardekleuren in mijn kledij worden omsloten door de herfstige tinten die de natuur rijk is. Ik voel me zakken/landen.
Voel me gedragen door een kracht die groter is dan mezelf.
De wind streelt m’n haren.
Hier buiten voel ik me pas echt naar binnen keren.
Voel ik de diepere verbinding met mezelf en het grotere geheel, met Moeder Aarde.

Er waait een nieuwe wind door mijn zijn en ik laat me vervullen.
Vervullen met de kracht van dit seizoen.
Al mijn zintuigen geprikkeld… geniet ik.

Mijn pas wordt langzamer.
Het gejaagde, alledaagse tempo wordt uit mijn schoenen gehaald.
En ik vertraag.
De verse zuurstof kriebelt in mijn neus, kronkelt tot diep in mijn hersenpan en ontwart alle gedachtenknobbels die er zich vastzetten.
In transformatie, gericht op mijn innerlijke wereld, neemt het bos me verder mee.
M’n hart opent zich. Ik voel me dankbaar voor al het moois in deze wereld.
De grootsheid van de aarde stroomt nu door mijn lichaam.
Ik vergeet wie ik ben en waarvoor ik sta.
Stroom in volle overgave mee in een dimensie van puur zijn, puur aanwezig in het nu,
In het bos,
In mijn lichaam,
In dit bestaan.

Marlies Derucyk

Lieve blogpostlezers,
Wat leuk je hier terug te vinden! Graag stel ik mezelf even voor:
Ik ben Marlies, 27 jaar en sedert kort een schakeltje in het mooie bosdroom verhaal. Samen met andere kan je me binnenkort terugvinden in het workshopteam en vanaf nu ook via deze blog. In het dagelijkse leven, vind je me vaak buiten terug.
Een stevige wandeling, een meerdaagse staptocht, kamperen, … Mijn batterijtjes laden er volledig van op. Het bos is mijn plekje om stevig bij mezelf te komen en dicht tegen moeder aarde aan te vleien. Daar stromen liefde, dankbaarheid en compassie rijkelijk door mijn lijf. Via het schrijven hier, neem ik jullie graag mee in een wereld van verbondenheid, overvloed en overgave samen met de natuur.
Veel leesplezier
Liefs
Marlies

Volg Marlies op Facebook